Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

ΤΟ Α΄ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
 
Το Α΄ αρχαίο θέατρο της Λάρισας δεν είναι ευρέως γνωστό.Δεν έχει όμως τίποτε να ζηλέψει από τα προγενέστερα και μεταγενέστερα θέατρα της εποχής του.
Χτίστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ σε μια εποχή που η Λάρισα είχε ιδιαίτερη οικονομική άνθηση. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Οκταβιανός είχε μετονομάσει την πόλη σε Augusta λόγω των εσόδων που κέρδιζε από αυτή.Το θέατρο χρησίμευε για θεατρικές παραστάσεις, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και συνεδριάσεις του Κοινού των Θεσσαλών. Είναι χτισμένο αποκλειστικά σχεδόν από μάρμαρο. Έχει αμφιθεατρική διάταξη όπως όλα τα αρχαία ελληνικά θέατρα. Το μάρμαρο για να κατασκευαστούν τα εδώλια ήταν από το αρχαίο λατομείο στο Καστρί Αγιάς!

Το θέατρο ήταν στο ανώτερό  του μέρος ορατό μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα. δυστυχώς, ύστερα από ένα σεισμό το 1868 το κοίλο καλύφθηκε από τυος πλίνθους των σπιτιών που γκρεμίστηκαν. Πάνω σ' αυτή την επίχωση οικοδομήθηκαν νέα κτίρια. Επιπλέον όσο το μνημείο ήταν ορατό, πολλοί λίθοι απομακρύνθηκαν για ν αχρησιμοπιηθούν ως οικοδομικό υλικό. Ας μην ξεχνά κανείς ότι η Ελλάδα τότε ήταν τουρκοπατημένη, ο κόσμος ενδιαφερόταν μόνο για να επιβιώσει και η αντίληψη για την αρχαιότητα δεν ήταν η ίδια όπως παλιότερα ή όπως (θέλω να πιστεύω) τώρα. 
Οι ανασκαφές για το Α΄αρχαίο θέατρο της Λάρισας ξεκίνησαν το 1910 όταν έφορος αρχαιοτήτων ήταν ο Απόστολος Αρβανιτόπουλος, ο οποίος έφερε στο φως ένα μέρος της σκηνής.
Η ορχήστρα- το μέρος που δρούσε ο Χορός -  υπολογίζεται ότι είχε διάμετρο μεγαλύτερη των 20 μέτρων. Το μέγεθος της σκηνής είναι σύμφωνο με αυτό της Επιδαύρου.Το θέατρο χωρούσε πάνω από 10.000 θεατές. Στην αρχαιότητα , στα ελληνιστικά χρόνια έως και πριν την τουρκοκρατία ο κόσμος αγαπούσε το θέατρο, το οποίο ήταν μέρος της κλασικής του παιδείας.                 
                                                                                                    
 
Το θέατρο υπήρξε ορόσημο για τον καθορισμό των ορίων της πόλης. Βρέθηκε μια δικαστική απόφαση σύμφωνα με την οποία ο Δημοκράτης κατέθεσε αγωγή στο αρμόδιο δικαστήριο για να φύγει από το κτήμα του ο Αριστόκλειτος, ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί παράνομα και λειτουργούσε το χορτοπηγείο του (έφτιαχνε δηλαδή δέματα με ζωοτροφές). Το δικαστήριο του επέβαλλε τσουχτερό πρόστιμο γιατί εκμεταλλευόταν και την ''χώσιν'' του θεάτρου(=μέρος του θεάτρου)αφού ο λόφος ήταν δημόσιος χώρος.
Το παράξενο είναι γιατί δεν έχουμε μαρτυρίες από τυχόν περιηγητές για τις παραστάσεις που δόθηκαν στην αρχαιότητα.
 Σήμερα, εκτελούνται ακόμη εργασίες από τους αρχαιολόγους και τους συντηρητές αρχαιοτήτων. Δεν δίνονται ακόμη παραστάσεις, παρα μόνο μια συναυλία το καλοκαίρι του 2013. Αν είμαστε προσεκτικοί ως θεατές, αγωνιστές ως άνθρωποι και τυχεροί ως Λαρισαίοι ίσως να έχουμε το προνόμιο των προγόνων μας για μια  θέση στις κερκίδες σ' ένα από τα δύο διαζώματα.

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014






ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ



 
Το θέατρο από το 1961 γιορτάζει στις 27 Μαρτίου σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιστούτο Θεάτρου. Κάθε χρόνο ένας σπουδαίος θεατράνθωπος αφήνει το στίγμα του στον θνητό κόσμο με μια ομιλία που διαβάζεται σε όλα τα θέατρα πριν την έναρξη της παράστασης της 27ης Μαρτίου.
Φέτος επιλέχθηκε ο Νοτιοαφρικανός θεατρικός συγγραφέας και σκηνογράφος Μπερτ Μπέιλι.Μεταξύ άλλων ο Μπέιλι μίλησε για την ανάγκη που έχει ο άνθρωπος να παρασταίνει, να δημιουργεί και να φωνάζει μέσω της δημιουργίας. Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να αναπνέει μέσα από τα συναισθήματά του:
"- 'Όπου υπάρχει ανθρώπινη κοινωνία, εκδηλώνεται το ασυγκράτητο πνεύμα της παράστασης.
Κάτω από δέντρα σε μικρά χωριά, πάνω σε σκηνές υψηλής τεχνολογίας στις μητροπόλεις του κόσμου, σε σχολικές αίθουσες, σε γήπεδα και σε ναούς· σε υποβαθμισμένες αστικές περιοχές, σε εμπορικά κέντρα, σε κοινοτικά κέντρα και υπόγεια στο κέντρο της πόλης, οι άνθρωποι μαζεύονται για να κοινωνήσουν στους εφήμερους θεατρικούς κόσμους που εμείς δημιουργούμε προκειμένου να εκφράσουμε την ανθρώπινη πολυπλοκότητα, την διαφορετικότητα και την ευαισθησία μας με σάρκα, ανάσα και φωνή.
Μαζευόμαστε για να κλάψουμε και να θυμηθούμε, για να γελάσουμε και να σκεφτούμε. ………"
 Λόγια που αγγίζουν την Ψυχή. Γιατί στην ήπειρο που γεννήθηκε το χαμόγελο αναζητούν. Σάμπως και μεις που γεννηθήκαμε στον παράφρονα πλέον εξελλιγμένο κόσμο δεν αναζητούμε ένα χαμόγελο; Μάταια βέβαια γιατί έχουμε φροντίσει να μάθουμε από την κούνια μας ότι για να γελάσουμε θα πρέπει ζητήσουμε αντάλλαγμα!
"- Η παράσταση είναι οι άνθρωποι" λέει ο Πιραντέλλο μέσω της φωνής του αξέχαστου Έλληνα ηθοποιού Δημήτρη Μυράτ και μουσική του μελωδικού μας Μάνου Χατζιδάκι. Ας περιπλανηθούμε στους δρόμους της φαντασίας μας.Καλό περίπατο!